Sauna najczęściej kojarzona jest z pomieszczeniem wykończonym drewnianymi ławami, w którego wnętrzu znajdziemy palenisko z kamieniami do polewania wodą. Nowoczesne wersje sauny w zasadniczy sposób różnią się od klasycznej wersji tego typu pomieszczeń. Poza tym nawet pomiędzy tradycyjnymi wersjami sauny, na przykład pomiędzy sauną rzymską a fińską, występują duże różnice. Jeśli chcesz poznać krótką charakterystykę saun różnych typów, zapraszamy do dalszej lektury poniższego tekstu.
Sauna sucha – sauna fińska lub szwedzka
To przykład tradycyjnej sauny, w której wysoka temperatura nie jest związana z dużą wilgotnością powietrza. W saunie typu fińskiego temperatura może sięgać wartości 80-120 stopni Celsjusza (najwyższe wartości spośród wszystkich typów saun), przy wilgotności powietrza nie większej niż dziesięć procent. W saunie tego typu rozgrzanych kamieni po prostu nie polewa się wodą. Sauna fińska/szwedzka to doskonały wybór dla osób cierpiących na bóle mięśni i stawów, z chorobami reumatoidalnymi czy astmą oskrzelową. Z sauny suchej korzystać mogą również osoby po zawale mięśnia sercowego (za zgodą lekarza). Zaleca się jedną sesję w tygodniu, przy założeniu, że jednorazowy pobyt w saunie nie będzie dłuższy niż 12 minut.
Sauna parowa – łaźnia rzymska
To kolejny z przykładów sauny typu tradycyjnego, w której wnętrzu temperatura powietrza nie jest przesadnie wysoka (45-60 stopni Celsjusza), za to wilgotność oscyluje w granicach 99-100 procent. Z uwagi na dużą wilgotność powietrza wnętrze sauny parowej nie jest wykończone drewnem, a materiałami odpornymi na wilgoć, takimi jak kamień czy płytki ceramiczne. Współcześnie do generowania dużych ilości pary wykorzystuje się specjalne konstrukcje pieców elektrycznych z parownikiem. Dzięki niższej temperaturze w saunie parowej można przebywać nieco dłużej niż w saunie suchej – jednorazowo do 15 minut.
Sauna solna
To specyficzna odmiana sauny suchej, w której miejsce drewnianych wykończeń ścian zajmują bryły solne. Dzięki unikalnym właściwościom solanek tego typu sauna będzie doskonałym wyborem dla osób zmagających się z nawracającymi schorzeniami dróg oddechowych, przede wszystkim płuc i oskrzeli. Podczas sesji w saunie solnej oddychamy specjalną mieszanką gazów bogatych w związki soli, w jod, brom, magnez czy wapń. Temperatura w saunie solnej zwykle osiąga wartości 80 stopni Celsjusza, a wilgotność powietrza nie przekracza 40 procent. Jednorazowy pobyt w saunie solnej nie powinien być dłuższy niż 15 minut.
Sauna mokra
To alternatywa dla klasycznej sauny parowej. W tym przypadku para wodna wytwarzana jest według potrzeb, poprzez polewanie rozgrzanych kamieni czystą wodą, ewentualnie wodą z dodatkiem ziół lub olejków zapachowych. Temperatura w saunie mokrej może dochodzić do 90 stopni Celsjusza, a wilgotność momentami nawet do 100 procent. Warto jednak pamiętać, że w odróżnieniu od sauny parowej, para nie jest generowana automatycznie, przez cały czas, a jedynie chwilowo, ręcznie.
Sauna na podczerwień – infrared
To doskonały przykład nowoczesnej sauny, w której tradycyjny piec został zastąpiony promiennikami podczerwieni emitującymi specjalny rodzaj promieniowania. Temperatura wewnątrz sauny nie przekracza 60 stopni Celsjusza, a wilgotność powietrza zwykle nie jest wyższa niż 25 procent. Dzięki temu zabiegi w saunie infrared mogą trwać dłużej, nawet do 30 minut i można korzystać z nich codziennie.
Bania – sauna rozpowszechniona w Rosji
To jedna z wariacji łaźni suchej i parowej. We wnętrzu drewnianych pomieszczeń na ogół zlokalizowanych poza budynkiem mieszkalnym, w ogrodzie, w pobliżu źródła wody, znajduje się piec (w klasycznej wersji opalany drewnem) z kamieniami, które polewa się wodą. Temperatura w ruskiej bani, podobnie jak w saunie suchej, może osiągnąć wartość 120 stopni Celsjusza (na ogół jest nieco niższa), a wilgotność powietrza oscylować w granicach 60 procent. Z uwagi na specyfikę, pojedynczy pobyt w saunie nie powinien być dłuższy niż kilkanaście minut. Podczas sesji zaleca się krótkie przerwy potrzebne do schłodzenia organizmu.
_large.jpg)
